Man in auto

‘Schuif factuur ziekenvervoer niet naar patiënt door’

Door Els Meerbergen
Expert Kankerzorg
Delen

Ziekenhuizen specialiseren zich steeds meer en werken sinds begin dit jaar samen in ziekenhuisnetwerken. Zo bieden ze patiënten de best mogelijke zorg aan. Vanuit kwaliteits- en economisch standpunt is dat een grote stap vooruit. Maar de kans is groot dat patiënten vaker tussen ziekenhuizen vervoerd zullen worden en dat zullen ze in hun portefeuille voelen.

Dat ziekenhuizen sinds begin 2020 in netwerken actief zijn, biedt heel wat voordelen voor patiënten, maar we moeten alert blijven voor het verdoken prijskaartje dat het extra ziekenvervoer met zich meebrengt. Het klopt niet dat de patiënt de hoge facturen voor het ziekenvervoer tussen ziekenhuizen ontvangt terwijl netwerkvorming van ziekenhuizen net schaalvoordelen en efficiëntiewinsten oplevert.

De federale overheid moet dus duidelijke tarieven (vast remgeld) vastleggen voor het vervoer tussen ziekenhuizen. Of onderzoeken of een vast remgeld zoals bij het 112-vervoer (60,84 euro) ook voor vervoer tussen ziekenhuizen mogelijk is. Zo is het voor de patiënt duidelijk en transparant wat hij moet betalen. Bovendien behandel je patiënten in een landelijke en stedelijke omgeving zo ook op een gelijke manier. Je vermijdt bovendien dat de patiënt torenhoge supplementen of honoraria van zorgverleners aangerekend krijgt. Die kosten horen niet thuis op de factuur van de patiënt maar moeten via de verplichte ziekteverzekering betaald worden!

Patiënten hebben recht op een kwaliteitsvolle zorg en het is aan de overheid om te zorgen dat die zorg betaalbaar blijft voor de patiënt.

Els Meerbergen

Expert Kankerzorg

Els Meerbergen

Want de toenemende samenwerking zal ervoor zorgen dat patiënten die in een bepaald ziekenhuis opgenomen zijn, steeds vaker vervoerd moeten worden naar een ander ziekenhuis voor gespecialiseerde onderzoeken zoals PET-scan, consultaties (bijvoorbeeld bij een neuroloog-oncoloog) of voor verdere nazorg zoals revalidatie. Ook bij een dringende opname via het noodnummer 112 waarbij de patiënt naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis wordt gebracht, zal hij steeds vaker achteraf naar een ander ziekenhuis vervoerd worden waar de juiste specialisatie aanwezig is. 

De wetgever stelt momenteel duidelijk wie dat vervoer moet betalen: en dat is nog te vaak de patiënt zelf. Als een patiënt naar een ander ziekenhuis wordt gebracht en daar overnacht, betaalt de patiënt dat vervoer volledig uit eigen zak. Als hij dezelfde dag nog terugkeert naar het ziekenhuis van vertrek, betaalt het ziekenhuis het vervoer. Vervoer tussen campussen van dezelfde ziekenhuisgroep zijn steeds ten laste van het ziekenhuis van vertrek.

Vervoer tussen ziekenhuizen kost patiënten 300 à 700 euro

Verschillende onderzoeken stellen nu vast dat de kostprijs van dat vervoer tussen ziekenhuizen voor patiënten zeer sterk kan oplopen. 300 euro en 700 euro voor één rit zijn geen zeldzaamheid blijkt zowel uit het onderzoek van het European Social Observatory als uit een analyse van de Socialistische mutualiteit. Een recent advies van het Observatorium voor Chronische Ziekten van het RIZIV komt tot dezelfde conclusies. Ook de eerste resultaten van ons eigen onderzoek over ziekenvervoer bevestigen dat de facturen voor het vervoer tussen ziekenhuizen zeer hoog zijn.

Vooral patiënten die in landelijke gebieden wonen waar enkel een kleiner ziekenhuis aanwezig is, betalen hogere facturen omdat zij verder vervoerd worden om de juiste zorg te krijgen. 

Ook de aanwezigheid van een arts of verpleegkundige tijdens het vervoer drijft de kostprijs op. Wanneer het ziekenhuis geen verpleegkundige voor het vervoer kan vrijmaken, dan wordt een verpleegkundige van de vervoersdienst ingezet. Daarvoor is er geen tussenkomst vanuit de verplichte ziekteverzekering. Tenslotte kunnen ziekenvervoerders supplementen aanrekenen zoals nachttarief, wachttijd, zuurstoftoediening en/of infuustoediening.

Kom op tegen Kanker ijvert ervoor dat de rekening niet naar patiënten doorgeschoven wordt. Patiënten hebben recht op een kwaliteitsvolle zorg en het is aan de overheid om te zorgen dat die zorg betaalbaar blijft voor de patiënt.